cudowność

cudowność I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IVa, DCMc. cudownośćści; lm M. cudownośćści, zwykle w lm {{/stl_8}}{{stl_7}}'coś wywołującego zachwyt, odznaczającego się niezwykłym pięknem; coś wspaniałego, nadzwyczajnego, zadziwiającego; wspaniałość, osobliwość': {{/stl_7}}{{stl_10}}Odkrywać cudowności mazurskich jezior, prozy jakiegoś pisarza. Podziwiać cudowności Luwru. Tyle cudowności na stole! {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}cudowność II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IVa, DCMc. cudownośćści, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}od przym. cudowny w zn. 1.: Cudowność wizerunku Pani Jasnogórskiej. Potwierdzić cudowność zdarzenia, objawienia.; w zn. 2.: Cudowność rysunku, kształtów, krajobrazu. Cudowność woni, muzyki. {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}lit. {{/stl_8}}{{stl_7}}'właściwość świata przedstawionego w utworach literackich, polegająca na wykraczaniu poza zasadę prawdopodobieństwa i naśladowania rzeczywistości, np. przez wprowadzenie elementów fantastycznych, baśniowych, nastroju tajemniczości itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Cudowność ballad romantycznych. {{/stl_10}}